Maaaring makatulong ang GPS na mas subaybayan ang mga flight ng airline

CHICAGO - Mawala sa kagubatan at isang cell phone sa iyong bulsa ay maaaring makatulong sa mga kaibigan sa kamping na mahanap ka. Magmaneho sa isang kanal at ang GPS sa iyong kotse ay nagbibigay-daan sa mga emergency crew na matukoy ang site ng pag-crash. Ngunit kapag ang isang transcontinental flight ay nasa itaas ng gitna ng karagatan, walang sinuman sa lupa ang makakakita nang eksakto kung nasaan ito _ sa hangin, o mas masahol pa, sa tubig.

Ang pagkawala ng Air France Flight 477 at ang 228 na mga pasahero sa ibabaw ng Dagat Atlantiko ngayong linggo ay may mga kritiko ng radar-based air traffic control na tumatawag sa US at iba pang mga bansa upang madaliin ang paglipat sa mga network na nakabatay sa GPS na nangangako na tiyak na susubaybayan ang lahat ng mga eroplano. Ang mga kasalukuyang radar ay lipas na ng higit sa 200 milya mula sa lupa.

"Ang teknolohiya ay nandiyan _ mayroon kaming mga bagay na ito sa loob ng 15 taon at kaunti ang nangyari," sabi ni Michael Boyd, isang analyst ng airline na nakabase sa Colorado. "Ang aking BlackBerry ay maaaring magamit upang subaybayan ako, kaya bakit hindi namin ito magawa sa mga eroplano?"

Tinalakay ng mga opisyal ng US ang pag-set up ng naturang network mula pa noong 1990s at ang teknolohiya ay sinusubukan sa mga bahagi ng bansa, kabilang ang Alaska at ang baybayin ng Gulf Coast. Ang ilang mga carrier, tulad ng Timog-Kanluran, ay gumagamit na ng GPS upang matulungan ang mga eroplano na gumawa ng mas mabilis na mga landings na masunog ang mas kaunting gasolina.

Ngunit ang buong pagpapatupad, na tinatayang sa halagang $ 35 bilyon, ay nalungkot sa gitna ng mga pagkaantala sa pondo at hindi pagkakasundo sa mga kumplikadong teknikal. Bagaman sinabi ng Kalihim ng Transportasyon na si Ray LaHood na ang proyekto ay magiging kabilang sa pangunahing priyoridad ng Federal Aviation Administration sa administrasyong Obama, ang umiiral na radar system ay malamang na manatili kahit isang dekada pa.

"Ito ay isang krudo system na ginagamit nila ngayon," sabi ni Robert Poole, isang dalubhasa sa paglipad na may libreng Reason Foundation na naka-orient sa merkado. "Sa halagang 100 dolyar, maaari kang tumakbo pababa at bumili ng isang GPS system, ilagay ito sa iyong sasakyan at malaman kung eksakto kung nasaan ka. Ngunit wala ito ng mga eroplano. ”

Ang ilang mga bansa sa Europa at Asya ay mas mabilis na gumagalaw patungo sa pagtataguyod ng mga mamahaling sistema ng satellite. Ngunit maraming iba pang mga bansa ang nahuhuli, kabilang ang Brazil, kung saan ang hindi magandang kapalaran na Air France ay nagsimula noong Linggo.

Ang mga kasalukuyang sistema ng trapiko sa hangin ay hindi pinapayagan ang mga Controller na makita ang isang transoceanic na eroplano sa radar hanggang sa loob ng halos 200 milya ng lupa. Sa halip, madalas na tantyahin ng mga kumokontrol ang lokasyon ng isang eroplano batay sa mga plano sa paglipad at oras ng pag-alis. Ang nasabing pagkakamali ay nag-iiwan ng mga eroplano na mahina sa mga emerhensiya, tulad ng mga landing ng tubig, sinabi ni Boyd.

"Kung ang isang eroplano ay nagtapon at may mga nakaligtas, maaaring hindi ka makarating dito nang sapat," sabi niya. "At kung ang isang sasakyang panghimpapawid ay na-hijack sa gitna ng Dagat Atlantiko, hindi namin malalaman hanggang sa mag-pop up ito sa ibang lugar."

Ang isang naiulat na kabiguan ng elektrikal na sistema sakay ng Flight 477 ay malamang na naitumba ang anumang mga GPS aparato kahit na ang flight ay nilagyan ng teknolohiyang iyon. Ngunit sa ilalim ng isang satellite system, malalaman sana ng mga tagapagligtas ang tumpak na lokasyon ng sasakyang panghimpapawid nang maganap ang kabiguan, marahil ay ginagawang mas maliit ang lugar ng paghahanap at tinutulungan ang mga awtoridad na mas mabilis na makita ang pagkasira. Ang pagiging maagap na iyon na maaari ding maging mahalaga sa pagtukoy ng isang sanhi ng isang pag-crash.

Nag-iiba ang kalidad ng radar sa bawat bansa. Halimbawa, maraming mga control center ng US kahit papaano ay nagbibigay-daan sa mga eroplano na magpadala ng mas madalas na mga pag-update tungkol sa kanilang lokasyon, kahit na hindi maaabot ng radar.

Ngunit sa mga karagatan, kabilang ang malawak na mga blind spot sa gitna ng Atlantiko sa mga ruta ng US-European, ang mga piloto ay karaniwang kailangang magpatawag sa mga tagokontrol na may tinatayang posisyon sa bawat oras o higit pa. Ang mga call-in ay maaaring makapagpabigo sa mga piloto, lalo na sa at sa paligid ng South America, kung saan maaaring maging maselan ang radio at radar, sinabi ng retiradong piloto ng airline na si Vaughn Cordle, na nakatira sa lugar ng Washington.

"Walang mas masahol pa kaysa sa pagdaan sa masakit na ehersisyo ng pagsubok na makipag-usap sa isang tao at ipaalam sa kanila kung nasaan ka," sabi ni Cordle. "Ang rehiyon ng Timog Amerika ay maaaring maging mas mapanganib dahil ang mga piloto ay minsan ay nasa kanilang sarili."

Ang isang sasakyang panghimpapawid na nabigo upang mag-check in pagkalipas ng higit sa dalawa o tatlong oras ay maaaring maging isang pinakapangit na takot ng isang tagapamahala ng trapiko sa himpapawid, sinabi ng New York-based controller na si Pat McDonough.

"Nakakaistorbo sa controller na mawalan ng sasakyang panghimpapawid _ sa palagay mo ay responsable ka," aniya. "Nakikiramay ako sa mga lalaking nanonood ng flight ng Air France."

Sinasabi ng mga tagataguyod ng GPS na ang mga sistema ng trapiko sa hangin na nakabatay sa satellite ay nagbibigay ng isa pang benepisyo na maaaring direktang naapektuhan sa Flight 477, na nawala sa isang banda ng napapataas na kulog. Ang mga nasabing sistema ay mangongolekta ng impormasyon mula sa buong mundo at papayagan ang mga real-time na mapa ng panahon na lumitaw sa mga pagpapakita ng sabungan, na nagbibigay sa mga piloto ng isang tool upang mas mahusay na matukoy kung paano mag-navigate sa paparating na panahon.

"Ang punto ay kung mayroon tayong GPS upang subaybayan ang mga eroplano, makakaligtas ba ito ng mga buhay?" Sabi ni Boyd. "Ang sagot ay malinaw na oo."