Ang turismo sa Jerusalem at turismo sa Rio de Janeiro ay magkatulad at ibang-iba. Nag-ulat si Dr. Peter Tarlow mula sa Rio pagkatapos ng buong gabing paglipad. Nagising siya ng 7:00 ng gabi sa Rio Marriott Hotel at nagsusulat.

Laking pagkabigla ko ay puno ang Copacabana Beach at araw pa rin. Sa aking semi-stupor nakalimutan ko na ako ay nasa Timog Hemisphere at Disyembre 21 narito ang pinakamahabang araw ng taon at ang unang araw ng tag-init.

Pagdating sa Rio de Janeiro halos diretso mula sa Jerusalem Napagtanto ko na hindi lamang ako sa dalawang heograpikong dulo ng mundo, kundi pati na rin sa dalawang magkasalungat na polarally polar. Kung ang Jerusalem ay isang lungsod ng sagradong kahinhinan kung gayon ang Rio de Janeiro ay ang eksaktong kabaligtaran. Dito, marahil dahil sa init, ang nakatagong nagiging transparent. Kasama ng mga milya ng mga beach, ang Cariocas, (ang pangalang ibinigay sa mga taga-Rio) ay nagsusuot ng pinakamaliit na halaga ng damit na posible, kahit na kung saan ang mga ascetics ay maaaring humiling ng higit na personal na paghuhusga. Gayundin kung ang Jerusalem ay pagdiriwang ng malalim, ang Rio ay pagdiriwang ng walang kabuluhan at mababaw. Sinabi ng mga lokal na ang kultura ng Rio ay mayroong tatlong haligi: futebol (soccer), beach, at karnabal. Dito ang trabaho ay hindi isang karera ngunit isang pagkagambala sa paghabol ng pang-unawa at kaswalidad ng buhay.

Sa kabila ng mga hindi pagkakapareho, kung minsan ay magkasalungat na magkita. Ang Jerusalem ay isang lungsod ng malalim na paniniwala, napakalalim na kung minsan ang mga paniniwalang ito ay nagpapakita ng kanilang sarili sa karahasan. Ang Rio ay isang lungsod ng dito at ngayon, lalo na, na ang ugali ng joie de vivre ay naging marahas din. Sa isang lungsod, ang karahasan ay nagmumula sa sobrang pagmamalasakit, at sa iba pa ay nagmumula ito sa napakaliit. Kakatwa, ang pinakatanyag na mga landmark ng parehong lungsod ay may kinalaman sa pananampalataya. Kung ang Jerusalem ay pinangungunahan ng Dome of The Rock, Western Wall, at Church of the Holy Sepulcher, ang Rio ay pinangungunahan ng Corcovado, ang panghuli nitong simbolo ng Katolisismo.

Sa katulad na paraan ang Israel ay nasa Gitnang Silangan ngunit ang kultura ay hindi talaga ito ng kasalukuyang Gitnang Silangan. Sa kabila ng katotohanang ang buhay ng mga Hudyo ay nauna pa sa sibilisasyong Arabo nang millennia, ang Israel ay namamalagi sa kultura sa paligid ng Gitnang Silangan. Ito ay isang islang nagsasalita ng Hebrew sa isang dagat ng Arabe. Sa katulad na paraan ang Brazil ay nasa Latin America ngunit hindi sa Latin America. Narito ang wika ay Portuges at kultura ng Brazil at lutuin ay mga mundo bukod sa mga kapitbahay na nagsasalita ng Espanya. Kung paanong ang Israel ay namamalagi sa gilid ng Gitnang Silangan gayundin ang Brazil at sa totoong kahulugan na ang katotohanan ay totoo rin sa Estados Unidos.

Walang duda na ang parehong Brazil at Rio ay dumaranas ng isang oras ng pagbabago sa politika. Ang mga gobyernong sosyalista na nakasandal sa kaliwa ay tinangay. Ang sosyalismo, na nagkukubli bilang liberalismo, ay dating nakita bilang pag-asa ng mga dukha, ngunit ngayon ito ay tinitingnan bilang lason ng mga pinahihiya. Ang mga tao dito ay nagsasalita ng sosyalismo bilang pamamaraan kung saan ang mayamang puting pseudo-intelectuais ay nakumbinsi ang mga mahihirap na manatiling mahirap at walang muwang na kabataan ay naakit sa buhay na kahirapan at pagkabigo.

Bagaman napakabango kahit na upang mangahas na hulaan kung ang mga pagbabagong pampulitika na ito ay gawing pang-ekonomiyang oportunidad ang kahirapan, o maging isang higit pang nabigo na hangarin sa politika, mayroong isang malaking pag-asa. Sa diwa na iyon mayroong isang mahusay na pagkakapareho sa pagitan ng dalawang napaka hindi magkatulad na lungsod. Pambansang awit ng Israel ay ang Ha'Tikva na nangangahulugang Pag-asa at dito sa Rio de Janeiro ang salitang madalas na maririnig ay Esperança: Sana!

Marahil ay pag-asa na pinag-iisa ang dalawang kulturang polar na magkasalungat at pinapayagan ang kaluluwa ng tao na lumikha ng ilaw mula sa kadiliman. Pinakamahusay na pagbati mula sa isang lupain kung saan ang araw ay kumikinang nang maliwanag na may pag-asa at simpleng kagalakan.

ANO ANG DAPAT ALISIN SA ARTIKULONG ITO:

In my semi-stupor I had forgotten that I was in the Southern Hemisphere and December 21st here is the longest day of the year and the first day of summer.
In a like manner Israel is in the Middle East but culturally it is not really of the current Middle East.
Arriving in Rio de Janeiro almost directly from Jerusalem I realized that I was not only at two geographic ends of the world, but also at two culturally polar opposites.